Werknemersaandeelhouderschap: Mooie theorie of écht duurzaam ondernemen?

Ook de experts van GUBERNA, Het instituut voor de Bestuurder, werkten mee aan het boek. Met auteurs als Rachel Feller, Sandra Gobert, Arnaud Hubert en Konstantinos Sergakis wordt niet alleen een helder kader geschetst voor werknemersaandeelhouderschap. De bijdrage toont ook aan hoe je dit model succesvol in de praktijk brengt. Als partner in dit project ziet GUBERNA het als zijn rol om te helpen bij de ontwikkeling van een solide governance-model dat bedrijven niet alleen inspireert, maar ook concrete handvatten aanreikt om werknemersparticipatie duurzaam te maken. 

In theorie klinkt het eenvoudig. Zet een systeem op waarbij werknemers aandelen verwerven en kijk hoe betrokkenheid en motivatie door het dak gaan. Maar zoals GUBERNA het scherp stelt: zonder een helder governance-model blijft werknemersaandeelhouderschap een loze belofte. Want wat als werknemers geen stem krijgen in het beleid? Wat als niemand echt begrijpt wat die aandelen eigenlijk voorstellen? 

Zeven fundamenten die het verschil maken 

Als er één ding is dat het GUBERNA-hoofdstuk duidelijk maakt, dan is het wel dit: zonder de juiste basis blijft werknemersaandeelhouderschap een model zonder slagkracht. Het komt neer op zeven cruciale pijlers, de zogenaamde ‘governance-invarianten’.

Het begint bij een duidelijke missie en visie. Een mooi idee op papier is niet genoeg; er moet een gemeenschappelijk verhaal zijn dat de bedrijfsdoelen en de belangen van werknemers samenbrengt. Zonder dat gedeelde kompas wordt werknemersaandeelhouderschap een stuurloos project.

Daarna is er de kwestie van rolverdeling. Als werknemers aandeelhouder worden, moeten ze precies weten wat hun aandeelhouderschap inhoudt en welke verantwoordelijkheden erbij horen. Verwachtingen moeten vanaf dag één glashelder zijn.

Transparante besluitvorming en communicatie is een derde element. Werknemersaandeelhouderschap kan alleen werken als werknemers toegang hebben tot de juiste informatie en betrokken worden bij relevante beslissingen. Transparantie is daarbij geen optie, maar een essentiële voorwaarde.